Na 100 dagen in Tilburg

Als een klasje giechelende brugpiepers hebben de leden van Balkenende’s vierde kabinet maandag verslag gedaan van hun tour van honderd dagen door Nederland. Die tour was ‘leuk en gezellig’ geweest, zei Balkenende bij Knevel & Van den Brink, in een ontluisterende uitzending die dit keer helemaal geen side-chicks (Freek de Jonge) nodig had om het toch al bedenkelijke niveau nog verder omlaag te halen.
De dames en heren spraken opgetogen over hun ontmoetingen met ‘gewone burgers’ (alsof zij zelf, bij hun aantreden in de politiek, ophouden burger te zijn), maar aan het einde van de avond bleek de oogst aan goede ideeën gering. Extra belasting voor mensen die meer dan gemiddeld energie verbruiken, meer jeugdhonken, scherpe maatregelen tegen drankmisbruik onder jongeren: dat is het zo ongeveer. Christelijk-sociaal blijkt een vervelende mengeling van lastenverzwaring en betutteling.

De bewindslieden hadden het einde van hun slopende tour kunnen vieren met een gezamenlijk uitstapje naar het voetbalstadion van Willem II in Tilburg, waar Jong Oranje het dinsdag tegen Jong Marokko moest opnemen. Daar hadden ze kunnen zien dat een rondrit door Nederland een politicus ook kan confronteren met zaken die allerminst ‘leuk en gezellig’ zijn. Dat er een harde werkelijkheid bestaat waaraan zij tot nog toe voorbij hebben gekeken.

Die harde werkelijkheid wordt bepaald door haat en geweld. Marokkaanse jongens renden enkele keren het veld op om heel duidelijk te maken waar hun sympathie lag, en na afloop van de wedstrijd gingen zij zich te buiten aan vernielingen en molestaties. De bus met Nederlandse spelers moest onder politiebegeleiding het stadion verlaten.
Dat er uiteindelijk politie was, was een klein wonder, want die had de wedstrijd van tevoren ingeschat als een wedstrijd met normale risico’s, en ze had het werk overgelaten aan stewards, die de boel natuurlijk niet onder controle konden krijgen. Maar de politie was blijkbaar erg bang voor beelden van agenten mattend met Marokkaantjes.

De reacties op dit ‘incident’ zijn minstens zo onthullend. De KNVB besloot de komende vijf jaar geen vriendschappelijke wedstrijden meer tegen Marokko te spelen. Dat is een vorm van capitulatie. De broodnuchtere trainer van Jong Oranje, Foppe de Haan, had het beter door: “Als we dat doen, dan accepteren we wat er vandaag allemaal is gebeurd. En dat moeten we nooit van ons leven accepteren!”

En terwijl de meeste politici zwegen, kreeg Geert Wilders alle ruimte voor een reactie die voorspelbaar over the top was: een stadionverbod voor alle Marokkaanse jongeren voor de komende vijf jaar.

Een falende politie, afwezige politici bij evenementen die duidelijk maken waar de belangrijkste problemen liggen, capitulatie, afwezige ouders en een vergoeding van de aangerichte schade met belastinggeld – dat is de rekening die we na dinsdag moeten opmaken.

Dat zal waarschijnlijk pas veranderen wanneer we in Nederland gaan beseffen dat die Marokkaantjes niet zozeer vóór Marokko waren als wel tégen Nederland. En dat je die mentaliteit niet verandert met heilstatelijke dromen over prachtwijken.

*) Ook verschenen in Opinio.