Wegzakken in eigen linksigheid

Mijn nieuwe column voor Binnenlands Bestuur gaat over het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie, over het ergerlijke dus van de links-christelijke claim op het alleenrecht op compassie, en over de helpende hand die de CU zo af en toe van een krant en een radio-en tv-presentator krijgt toegestoken.


In het Nederlands Dagblad van vanmorgen (dinsdag 6 april) stond een uitvoerig artikel over het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie, beginnend op de voorpagina, met een overlees op pagina 3. Dit primeurtje voor het ND hoeft niet te verbazen. Deze ‘christelijk betrokken’ krant is een product van de wereld (zuil) waaruit ook de CU is voortgekomen, en krant en partij investeren graag in een goede verstandhouding. Maar soms gaan ze daarin wat erg ver.

In het artikel van vandaag wordt onder andere melding gemaakt van een plan van CU-kamerlid Esmé Wiegman om de twintigweken-echo buiten de abortustermijn te plaatsen. Staatssecretaris Jet Bussemaker heeft dat plan onlangs ‘eenvoudigweg terzijde geschoven’. Geconfronteerd met de harde realiteit van de Haagse politiek gaat de CU zich nu praktischer opstellen, en niet meer de afschaffing van hele wetten (zoals de abortus- en euthanasiewet) eisen. In het verkiezingsprogramma wordt m.b.t. abortus alleen nog maar het terugbrengen van de abortustermijn naar achttien weken bepleit. En dan staat er tussen haakjes achter deze mededeling: ‘hier komt dus het recente plan van Wiegman weer om de hoek kijken, red.’

Wat krijgen we nu? Zo’n mededeling tussen haakjes is altijd een verduidelijkende toevoeging van iemand die in de tekst zelf niet aan het woord is. Maar is het artikel dan niet door de redactie van het ND geschreven? Is de auteur, Gerard Beverdam, in dienst van de ChristenUnie en heeft de redactie zich beperkt tot het invoegen van één verduidelijkende opmerking?

Het zou niet verbazen. Politiek leider André Rouvoet krijgt vanaf a.s. zaterdag tot aan de verkiezingen elke zaterdag de gelegenheid om drie vragen te beantwoorden, en lezers mogen hun suggesties insturen. Iedere zaterdag een lekker thuispotje, goedkoper dan advertentieruimte.

En wanneer dat allemaal nog niet genoeg mocht zijn, dan is daar altijd nog de heer Andries G. Knevel. Gisteravond zat Ed Anker, ook Kamerlid voor de ChristenUnie, in het programma Pauw & Witteman. Hij zat daar met droge ogen een dragend beginsel van de rechtsstaat door te zagen door namens zijn partij aan te kondigen dat de hoogte van een boete voortaan door iemands draagkracht zal worden bepaald. In de wereld van de ChristenUnie zijn de armen net iets meer gelijk voor de wet dan anderen.
Ex-VVD-kamerlid en tegenwoordige beroepstwitteraar Arend-Jan Boekestijn zat zich daar thuis over op te winden, en gaf lucht aan zijn verontwaardiging in een serie wat bozige tweets. Maar Knevel was ook nog wakker, en hij riep Boekestijn direct op ‘effe te dimmen’. Wie was de heiden Boekestijn om christenen ‘hun compassie met de zwakken in de wereld’ te verwijten?





Beetje irritant, die links-christelijke claim op het alleenrecht op compassie. En wat het nog erger maakt is natuurlijk dat de door de CU en Knevel bepleite politiek van hoge uitkeringen en lage boetes het tegengestelde effect zullen hebben. Het is een politiek die een toename van ‘zwakkeren’ creëert, in Nederland en in het buitenland. Want ook de ontwikkelingshulp moet volgens de CU en Knevel omhoog, naar 1 procent van het bbp. Medisch-ethische thema’s worden ondertussen gerelativeerd.
Het is niet leuk om te zeggen, en zeker niet aardig, maar hoe is het toch mogelijk dat een vanouds christelijke partij zo diep in haar eigen linksigheid kan wegzakken. Wat mij betreft tot een niveau waarop je de partij eigenlijk niet meer serieus kunt nemen, en er niets anders resteert dan ergernis over de gemiste kansen.