Schinkelshoek heeft een mooie carrière gehad: na zijn start als journalist werd hij voorlichter van het CDA en van het ministerie van Justitie, hoofdredacteur van de Haagsche Courant en directeur communicatie bij de Rabobank. Hij was in 1986 en 1989 de man achter Ruud Lubbers en hij bedacht Jochem de Bruin. En toen leek hij zijn loopbaan te besluiten in het hoge ambt van volksvertegenwoordiger. Maar bij de laatste Tweede-Kamerverkiezingen stond hij op nummer 27, en een verlenging van zijn eerste termijn zat er dus niet in. Daarbij sprak hij de bevindelijke woorden: ‘Je weet dat er een beroepsrisico is als je de politiek in gaat. Maar tussen weten en ervaren gaapt echt een kloof.’
Volgens Schinkelshoek – die de afgelopen tijd grote interviews aan Elsevier en NRC Handelsblad gaf – verkeert het CDA in een diepe depressie. Het is een kwestie van uithuilen en opnieuw beginnen. De persoon van lijsttrekker Jan Peter Balkenende is volgens Schinkelshoek op zijn hoogst een van de redenen van het zware verlies. Met een andere lijsttrekker zou de christen-democratie ook hebben verloren. Het CDA had als traditionele middenpartij geen antwoord op het gepolariseerde politieke klimaat, met links tegenover rechts, Cohen tegenover Rutte. Dat was vroeger anders geweest. Van Agt en Lubbers slaagden er in de jaren zeventig en tachtig in om tegenover Den Uyl en Wiegel en tegenover Nijpels en Kok succesvolle posities te veroveren. Erger nog is dat het CDA geen antwoord heeft gevonden op de ‘fundamentele uitdaging’ van de PVV.
Schinkelshoek is als het ware geschapen voor kritische zelfreflectie. Hij zat in de Kamercommissie die zich bezig hield met ‘parlementaire zelfreflectie’ en hij was lid van de commissie-De Wit, die de kredietcrisis onderzocht. In laatstgenoemde commissie viel het hem op hoe gemakkelijk de hoofdrolspelers hun eigen verantwoordelijkheid wegcijferden en hoe moeilijk het voor hen was eigen fouten toe te geven.
Mede daarom, denk ik, zegt Schinkelshoek ronduit dat er binnen het CDA sprake is van een ‘ideeëncrisis’. Het oude verhaal van fatsoen en eigen verantwoordelijkheid, waarmee het CDA na het verlies van 1994 in 2002 weer terug kwam, is uitgewerkt. En die ideeën – eigen, nieuwe ideeën – zijn belangrijker dan ooit omdat de oude, vanzelfsprekende loyaliteit, als overblijfsel van de verzuiling, iedere verkiezing verder verdampt.
Daarom stelt Schinkelshoek dat het CDA meer moet doen dan alleen maar onderzoeken wat er fout is gegaan en wat tijdens de verkiezingscampagne beter had gekund. ‘Wat nodig is, is de christendemocratie heruitvinden.’
Zijn er nog meer CDA’ers die dat van plan zijn en bereid zijn met meedogenloze eerlijkheid in de spiegel te kijken?
Het CDA heeft een commissie ingesteld die onderzoek gaat doen naar ‘de huidige situatie van het CDA’. Deze commissie bestaat uit ‘zestien personen die uit alle partijgeledingen en regio’s afkomstig zijn’. Tot de ‘aandachtspunten’ van de commissie behoren ook relevante vragen over ‘houdbare en werkbare concepten’ en over de betekenis van de ‘C’ van het CDA. Maar wie een commissie benoemt van zestien personen plus een reflectiegroep met leden uit alle provincies, wekt de indruk dat hij bij voorbaat niet geïnteresseerd is in een glashelder en bruikbaar antwoord op de goede vragen. En bovendien: de naam van Jan Schinkelshoek staat nergens bij.
Posts
5 comments:
Ik heb wel wat ideeën voor meneer Schinkelshoek en CDA-ers die in de spiegel durven kijken. Want er is nogal wat beschadigd toen het CDA niet pal stond voor de vrijheid van meningsuiting maar besloot op de knieën te gaan na het filmpje van Geert Wilders dat bestaande misstanden even in beeld bracht en bovendien achter de inval bij striptekenaar Gregorius Nekschot zat.
De boodschap was zeer duidelijk, met het CDA aan de macht kun je niet langer onbevangen communiceren maar heb je te vrezen van je overheid die jouw gedragingen langs de eigen politiekcorrecte maatstaf legt en je wel even intimiderend, toeschrijvend en ridiculiserend bijbuigt als je daarvan afwijkt en voorbij de vrome nieuwspraak de vinger op de zere plek legt.
Maar dat was nog niet alles. Het was ook het CDA dat de Nederlandse soeverreiniteit in eigen huis uitleverde aan Europa in weerwil van wat het volk zèlf wenste. En dan was er nog een shariade bekentenis van de justitieminister die toch al een juridische jihad op gemeenschapskosten liet plaatsvinden.
Met zulke manieren lijkt het mij zeer ongezond dat het CDA nog al te veel in de melk te brokkelen krijgt. Dat geldt overigens ook voor de PvdA maar die heeft al heel slim een andere via subsidies, persoonlijke carrièrekansen en het eigen netwerkje van de rode octopus afhankelijk gemaakte groep aangeboord die haar electoraal aan wat meer gewicht helpt.
Mij lijkt het een goede zaak dat het CDA zich eens in de oppositie gaat bezinnen of ze misschien niet teveel de voeling met het volk verloren is en of er misschien niet ens wat meer daadkracht aan de grens, de vuist op tafel in Europa en een koers van grotere zelfbeschikking in plaats van uitlevering aan de Europese moloch gevaren moet worden.
Het kan natuurlijk best dat het overgebleven CDA-electoraat hier helemaal niets voor voelt en vooral een 'Doe-kullende' koers wenst te varen. In dat geval kan de partij misschien een fusie met die andere vlees noch vis partij van Job Cohen overwegen om niet helemaal van het pluche vervreemd te raken. Dan doet zich het definitieve verlies van haar rechtervleugel die zich al wat langer niet meer in deze partij herkent, ook minder gevoelen.
Er is vermoedelijk iets met de blogsoftware mis. ik kreeg de navolgende melding:
[b]Request-URI Too Large
The requested URL /gadgets/ifr... is too large to process.[/b]
Mijn excuses voor al die nodeloze posts met herhaling die ik maar gauw verwijderd heb toen ik merkte dat ze toch geplaatst waren.
Post a Comment